καλοφωνόπουλον

καλοφωνόπουλον, τὸ (Μ)

(υποκορ. τού καλόφωνος*) καλλίφωνο παιδί.

[ΕΤΥΜΟΛ. < καλόφωνος + -πουλον (ουδ. τής κατάλ. -πουλος < λατ. pullus «πώλος»), πρβλ. Ελληνό-πουλο].